Bugün ilk yazımı paylaşma günü sanırım; umarım seversiniz :)
Bir çoğumuz mucizeleri, gücümüzü, şifamızı, hatta kendi benliğimizi hep başka yerlerde arar dururuz. Oysa ki “Gerçek Yol”un kıvrımları içimizde ilerlemektedir. İnsan burnunun dibindekini görmek için önce oradan uzaklaşıp, sonra uzaktan oraya göz atıp inceleme fırsatı bulduğunda onun değerini anlar. Bazen başkalarının görmesi, söylemesi, anlatması yetmez, kendi görmek, fark etmek ister. Aslında bilmeden, bilinçaltındaki duyguyu keşfetmek için önce kendisinden uzaklaşmak ister. Bu uzaklaşmalarda yolumuzun bir parçasıdır.
Nasıl ki her birimiz eşsiz ve benzersiz yaratıldıysak, hepimizin yolu da öyle özel ve kendine hastır.
Hepimiz kendi kendimizin şifacısı, bilgesi ve öğretmeniyiz. İhtiyacımız olan enerjiyi bize gerçek anlamda yine biz verebiliriz. Deneyimlediğimiz her şey, başımıza gelen her olay, yaşadığımız hastalıklar, bizi sevindirenler, öfkelendirenler bizim yansımamızdır. Deneyimlerimizi gözlemledikçe, bunları yönetmek için gerekli donanıma da sahip oluyoruz.
Kendimizi keşfetmek için en güzel yöntem işaretleri dikkatle, tarafsız bir gözle , sakinlikle incelemek . Bize gitmemiz gereken yolu gösterdiklerini farkedeceksiniz.
İyi duygular bedenimizi iyileştirir, kötü duygular ise yıpratır ve yorarlar. Duygularımızla bağlantı içinde olan bölgelerimizi keşfettiğimizde kendi kendimizin şifacısı olmaya başlarız. O bölgelere yönelttiğimiz sevgi enerjisi ile onları güçlendirebilir, koruma altına alabiliriz. Bedenimize verdiğimiz şifa, zihnimizi ve ruhumuzu da şifalandırır. Bu olumlu etkiden çevremizde nasibini alır. Enerjimiz yükseldikçe, yolumuza büyük kaya parçaları yerine, deneyim olarak yanımızda taşıyabileceğimjiz renkli küçük taşlar çıkacaktır.
Hepimiz çıkış yolumuzu arıyoruz. Kendi yolumuzu bulduğumuzda yüreğimiz sevgi ile dolar ve yaydığımız sevgi ışığı kendimizle birlikte etrafımızdaki canlıları da aydınlatır. Mucize olduğumuzu hatırlamaya ihtiyacımız var...
